Контрольная работа: Другая сусветная вайна, яе прычыны, характар, вопыт i урокi

Контрольная работа: Другая сусветная вайна, яе прычыны, характар, вопыт i урокi

Мiнiстэрства Адукацыi Рэспублiкi Беларусь

Беларускi Дзяржаỹны Унiверсiтэт

Геаграфiчны факультэт

Курсавая работа (рэферат)

по прадмету гiсторыi

тэма рэферата:

Другая сусветная вайна, яе прычыны, характар, вопыт i ỹрокi

Мiнск 2010

Уступ

Другая сусветная вайна, якая пачалася 1 верасня 1939 г., усё далей адыходзіць у глыбіню гісторыі. Ужо сёння 2/3 насельніцтва зямнога шара складаюць людзі, якія нарадзіліся і выраслі ў пасляваенныя гады. Таму надзвычай важна, каб падрастаючыя пакаленні ведалі праўду аб тым, як і чаму ўзнікла вайна, якія сілы вінаватыя ў яе развязванні.

Выяўленне сапраўднай карціны другой сусветнай вайны, прычын яе ўзнікнення дыктуецца яшчэ і тым, што за апошнія гады ў свет выйшла шмат кніг, кінафільмаў, у якіх многія пытанні вайны, ролі Савецкага Саюза ў дасягненні перамогі часам падаюцца павярхоўна, тэндэнцыйна.

Прычыны, перадумовы, характар вайны

сусветнай вайна фашысцкая агрэсія

Па-першае, несправядлівасць Версальска-Вашынгтонскай сістэмы паставіла многія народы ў зневажальнае становішча, спрыяла прыходу да ўлады сіл, якія імкнуліся да рэваншу, новага перадзелу свету. У найбольшай ступені гэта праявілася ў палітыцы Германіі, Італіі, Японіі. Яны і сталі падпальшчыкамі вайны.

Па-другое, эканамічны крызіс 30-х гадоў абвастрыла супярэчнасці паміж краінамі свету, што пазбавіла іх магчымасці аб'яднаць высілкі ў барацьбе за захаванне міру. Усю сістэму бяспекі, створаную ў 20-я гады, быў разбураны.

Па-трэцяе, развязванню вайны спрыяла палітыка урадаў Англіі і Францыі, накіравана на "супакаенне" агрэсара, а таксама "ізаляцыя" ЗША, якія, прыняўшы закон аб нейтралітэту, фактычна самаўхілілі сябе ад уплыву на развіццё падзей у свеце.

Па-чацвёртае, не апошнюю ролю ўразвязванні вайны згуляў СССР, які, падпісаўшы пакт аб ненападзе з Германіяйі сакрэтны пратакол да яго (аб падзеле сфер ўплыву ва Усходняй Еўропе), адкрыўшлях Германіі для нападу на Польшчу.

Агрэсіўныя дзяржавы імкнуліся пашырэнне ўласных тэрыторый, заваёва рынкаў збутку і крыніц сыравіны. Агалоўная іх мэта - заваёва сусветнага панавання. З іх боку вайна была несправядлівай і захопніцкай. Для краін, якія падвергнуліся агрэсіі і якія былі акупаваныя, вайна была справядлівай і вызваленчай. Найбольш складана вызначыць характар вайны ў адносінах да СССР. У перыяд з 17 верасня 1939 г па 22 чэрвеня1941 ён сам выступаў у ролі агрэсара, далучыўшы да сябе значныя тэрыторыі, якія належалі ў той час Польшчы, Румыніі, Фінляндыі, а таксама Прыбалтыку (Эстонія, Латвія, Літва). Але пасля нападу Нямеччыны СССР вынес на сабе асноўны цяжар барацьбы з нацысцкай Германіяй і для яго вайна набыла справядлівага характару. Яе па праве назвалі Вялікай Айчыннай вайной.

Перыядызацыя Другой сусветнай вайны

І. 1 верасні 1939 - 19 Лістапада 1942 (Ад нападу Германіі на Польшчу ў пачатку савецкага контрнаступлення ў бітве пад Сталінградам). Стратэгічная ініцыятыва належыць агрэсіўным дзяржавам. Германія, Італія, Японія і іх саюзнікі здолелі авалодаць значнымі тэрыторыямі ў Эўропе, Афрыцы, Азіі, Акіяніі. У той жа час адбываецца фарміраванне антыгітлераўскай кааліцыя (вядучую ролю ў ёй ігралі ЗША, Великобритария і СССР) -аб'яднанне дзяржаў, якое стала наперешкоди агрэсіўным планах.

II. 19 ЛІСТАПАД 1942 - 9 мая 1945 (Ад пачатку савецкага контрнаступлення пад Сталінградам да завяршэння разгромунацысцкай Германіі). Стратэгічная ініцыятыва цалкам пераходзіць да краін антыгітлераўскай кааліцыі, войскі якіх разграмілі войскі Германіі і яе саюзнікаў у Еўропе і прымусілі іх адступіць. На Ціхаакіянскім тэатры вайско выхдзеянняў войскі антыгітлераўскай кааліцыі ўшчыльную наблізіліся да Японіі, пераламаўшы ход вайны ў сваю карысць.

III. 9 мая 1945 - 2 верасні 1945 года (Ад капітуляцыі Германіі да капітуляцыі Японіі) Завяршэнне вайны на Ціхімакіяне і разгром мілітарысцкай Японіі. Канец Другой сусветнай вайны.

Пачатак вайны. Напад на Польшчу (аперацыя «Вайс»)

Другая сусветная вайна пачалася з нападу нацысцкай Германіі на Польшу. Польшча лепш падыходзілі для выпрабавання на практыцы стратэгіі "маланкавай вайны" («Бліцкрыг») - вайны, поспех у які меркавалася дасягнуць хуткімі дзеяннямі, захапіўшы суперніказнянацку, не даўшы яму апамятацца і арганізаваць эфектыўнае супраціў. Сумесны польска-нямецкий мяжу распасціраўся на 1750 міль i, папрызнаннем спецыялістаў, абараніць яго не магла ні адна армія свету, паколькі супернік мог пачаць наступ у любым месцы зь любога напрамкі. Сур'ёзных абарончых збудаванняў i натуральных перашкод на польска-нямецкай граніцы практычна не існавала.

Па нямецкаму плане "Вайс", зацверджанаму яшчэ ў красавіку 1939 г., стратэгічнае засяроджванне і разгортванне нямецкіх войскаў завершыцца 25 жніўня, але наступленне было адкладзена звыяўленую Англіяй гатоўнасць выступіць на баку Польшчы i нерiшучiсть Італіі.

Усяго на польскай мяжы вермахт (войскі нацысцкай Германіі) засяродзіў больш за 50 з 75 наяўных уяго дывізій колькасцю 1500000 чал.

Нямецкім войскам супраць стаяла польскае войска, якая налічвала больш за 1 млн. салдат i афіцэраў, але якая мела мала танкаў, самалётаў, гармат.

Да вайны таксама рыхтаваўся і Савецкі Саюз, якому згодна з таемнаму пратаколу адыходзіла тэрыторыя Польшчы да г. Вісла. Ўварванне нямецкіх войскаў на тэрыторыю Польшчы пачалося 1 верасня 1939 г, яму папярэднічала правакацыя гітлераўцаў у памежным мястэчку Глейвиц.

31 жнівень 1939 г а 20.00 спецыяльна падрыхтаваны гестапа атрад з крымінальных злачынцаў, пераапрануты ў польскую форму, здзейсніў напад на радыёстанцыю нямецкага памежнага мястэчка Глейвиц. Пасля яе «захоп» перад мікрафонам было зроблена некалькі стрэлаў і адзін з тых, хто нападаў, што ведаў польскі мова, зачытаў заяву, сэнс якой складаўся ў тым, што «прыйшоў час вайны Польшчы супраць Германіі «. Затым пачалася перастрэлка з атрадам паліцыі, атачыў станцыю. Каб замесці сляды гэтай правакацыі, усё яе ўдзельнікі былі расстраляныя па загадзе Гітлера.

Ужо ў першыя дні наступу арганізаваны супраціў польскай арміі было зламана. Да 8 верасня яе галоўныя сілы былі разгромленыя, нягледзячы на адчайнае супраціўленне. Значная іх частка апынулася ўпамяшканні або была захоплена ў палон. Супраціў аказвалі толькі армія Кутшеба, што абаранялі варшаўскі кірунак, i сталічны гарнізон. Гераічнай старонкай польскай гісторыі стала абарона паўвострава Вестэрплатэ, гарадоў Варшавы, Кракава, Гдинi.

17 верасня, калі крах Польшчы стаў ужо відавочным, а польскі ўрад пакінуў краіну, польскую мяжу перайшлі савецкія войскі. Для ажыццяўлення ўварвання ў Польшчу былі створаны два фронту Украінскі і Беларускі. Па патрабаванню Гітлера Чырвоная армія фарсіравана прасоўвалася ў напрамку Коломыи - Косава, каб перасекчы адыходзяць польскім салдатам i бежанцам дарогу ў Румынію. Пасля 12-дзённага маршу і кароткіх баёў знекаторымі польскімі часткамі (камандаванне польскай арміяй аддало загад непярэчыць ) Чырвоная армія выйшла на Заходні Буг і Сян, дзе і спынілася.

Адпаведна дамоўленасцяў, дасягнутымі на перамовах 23 Жнівень 1939 i зафіксаваны ў таемным пратаколе, нямецкая камандавання адвялі свае войскі за демаркацiйну лінію (Лінія, размяжоўваюць) ад Львоў і Брэста. Перад тым у Брэсце, Гродна, Ковелiі Пiнську адбыліся сумесныя парады войскаў-пераможцаў (нямецкіх і савецкіх).

Вынікам агрэсіі Германіі і СССР стала заключэнне паміж намі 28 верасня ў Маскве Дагавора аб дружбе і мяжы ітаемныя пратаколы аб падзеле сфер уплыву i супрацоўніцтва паміж дзвюма дзяржавамі. Гэты дагавор зафіксаваў падзел Польшчы і ўдакладніў лінію савецка-германскай мяжы. Па дамоўленасці яна была перасунуць на ўсход па параўнанні з умовамі сакрэтнага пратакола ад 23 жніўня 1939 і праходзіла прыкладна па этнаграфічным межы пражывання палякаў, з аднаго боку, украінскі, беларусаў з другога («Лінія Керзона»). Зямлі з чыста польскім насельніцтвам засталіся ў складзе Германіі, а наўзамен СССР атрымаў у сваю сферу ў плыву Літву. Такім чынам, да Германіі адышло 48,6% тэрыторыі і 69,9% яе насельнiцтва, а ў СССР 51,4%тэрыторыі і 30,1% насельніцтва.

Нягледзячы на ўсю злачыннасць i адмоўныя бакі гэтага раздзялення незалежнай дзяржавы паміж двума таталітарнымі рэжымамі, гэты факт меў i адну станоўчую рысу - нарэшце дзве часткі брацкіх народаў, Украінскі i беларускага, - аб'ядналіся ў адзіныя рэспублікі, хоць i у рамках антынароднага сталінскага рэпрэсіўнага рэжыму. Такія змены дазволілі савецкаму кіраўніцтву называць агрэсію і падзел Польшчы як "вызваленчы паход"дзеля ўз'яднання Заходняй Украіны і Заходняй Беларусі адпаведна з УССР іБССР. Яны таксама сьведчылі пра нежаданьне савецкага кіраўніцтва даваць падстава Ангельшчыны і Францыі да абвяшчэння вайны СССР, так як Чырвоная армія гэтак і неперасекла «Лінію Керзона", якую самі ангельцы вызначылі як аптымальны савецка-польскую мяжу, яшчэ ў 1919 г.

З новым раздзелам Польшчы звязаны яшчэ адно злачынства сталінізму. Падчас наступу Чырвонай арміі быў узяты у палонкаля 250 тыс. польскіх вайскоўцаў, з якіх значная частку салдаті сяржантаў была адпушчаная, іншая - дэпартаваная у аддаленыя раёны СССР. Афіцэры, каля 20 тыс., былі заключаныя ў лагерах паблізу Казельск, у Старабельскім, Осташкове. Дзве траціны зняволеных былі афіцэры запасу - лекары, інжынеры, настаўнікі, пісьменнікі, грамадскія дзеячы, якія надзелі ваенную форму пасля нападу Германіі. Гэта была інтэлектуальная эліта польскага грамадства. У красавіку 1940 15 тыс. было знішчана НКВД пад Смаленскам (Катынь) і Харкавам.

"Дзіўная вайна "

3 Верасень Англія, а пасля за ёй і Францыя, пасля дарэмных спроб схіліць Гітлера стаць на шлях перамоў i вывесці войскі з тэрыторыі Польшчы і акупаванай часткі Чэхаславакіі абвясцілі Германіі вайну. Аднак пераходзіць ў наступ саюзнікі не спяшаліся. Перыяд вайны паміж 3 верасня 1939 і 10 мая 1940 дастаў назву "дзіўнайвайны ", бо, фармальна абвясціўшы вайну, ні адна бок яе фактычна не вяла.

Французскія войскі адседжваліся за "лініяй Мажыно" (110дывізій), да якіх сталі прыбываць яшчэ і ангельскія девизии, нямецкія – па «Лініяй Зикфрида» (23 дывізіі). Да захаду ад бельгійскіх мяжы саюзнікі будавалі новую лінію ўмацаванняў да самага Паўночнага мора. Не жадаючы ўцягвацца ў затяжнi крывавыя баі, як гэта было ў гады Першай сусветнай вайны, саюзнікі прыступілі да блакады Германіі і СССР і ажыццяўлення рэйдаў бамбавікоў на прамысловыя цэнтры Германіі.

Адразу пасля разгрому Польшчы Гітлер загадаў генералаў вермахта рыхтавацца да неадкладнага наступу на Захадзе. Аднак, нават сабраўшы ўсе свае войскі нямецкая армія саступала саюзнікам. Для перамогі трэба было нестандартнае рашэнне. І такі план быў распрацаваны. У яго аснову зноў быў пакладзены стратэгію «бликригу». На змену мадэрнізаваным плана Шлиффена штаб распрацаваў план наступу праз Ардэнская цясніну на стыку межаў Бельгіі-Люксембурга - Францыі ў абыход "Лініі Мажiно" з поўначы і выхадам ўдарных танкавых груп ў раён Кале - Дзюнкерк. Гэты план («Грюн») атрымаў вобразную назву «удар сярпом» - ён меў адрэзаць, акружыць і зничиты групоўкі саюзнікаў на паўночным флангу. Далей ударныя групы мелі павярнуць на поўдзень, выйшаўшы ў тыл частках, які абараняў «лінію Мажыно». Рэалізацыю гэтага плана было адкладзенае на вясны 1940 г.

Напад СССР на Фінляндыю («Зімовая вайна»)

Тым часам баявыя дзеянні ўспыхнулі на Поўначы Еўропы паміж СССР і Фінляндыяй. Доўгі час паміж двума краінамі вяліся перамовы, у ходзе якіх Савецкі Саюз патрабаваў з фінскай боку саступіць у яго карысць значнымі тэрыторыямі ў раёне Ленінграда (цяпер Санкт-Пецярбург) і узбярэжжам фінскай заліва ў абмен на болотистi і лiсистi тэрыторыіна поўначы, што ніяк не кампенсавала страту Выбарга i стратэгічна важнай абароннай "Лініі Маннергейма" - сыстэмы фінскай абароны, пабудаванай ў1927-1939 гг Урад Фінляндыі не пагадзіўся на гэтую прапанову.

На досвітку 30 лістапада1939 вялікія сілы савецкіх войскаў перайшлі ў наступ на фінскую армію, займала памежныя ўмацаванні.

Наступу савецкіх войскаў папярэднічаў інцыдэнт на граніцы. Натэрыторыі савецкай пагранзаставы разарваўся цяжкі снарад, прыляцеў невядома адкуль. Загінула некалькі пагранічніау. Савецкі бок абвінаваціла ў гэтым фінаў. Аднак фіны сваю датычнасьць адмаўлялі,сцвярджаючы, што ў іх няма на адлегласці стрэлу падобных прылад. Але для савецкага боку гэта ўжо было ўсё роўна. Падстава да вайны было знойдзена.

Групоўка савецкіх войскаў налічвала 240 тыс. чалавек, 1915 гармат розных калібраў, 1131 танк і 967 баявых самалётаў. 140000. Фінская армія мела на сваім ўзбраенні 400 гармат, 60 танкаў i 270 самалётаў.

Здавалася, што лёс Фінляндыі ўжо вырашан. На тэрыторыі СССР нават была створана будучыню ўрад савецкай Фінляндыі - урад А. Куусiнена (так званы"Урад Терiокi"), з якім Сталін заключыў дагавор аб ўзаема дапамогі. Але здарылася непрадказальна. Невялікая фінская армія здолела стрымаць першы магутны ўдар інават нанесла паражэнне некаторым савецкім частках. Сьнежня 30 наступ савецкіх войскаў спыніўся. Сталін ужыў жорсткіх метадаў для навядзення парадку ў войсках. Пачаліся жорсткія бамбардзіроўкі фінскіх гарадоў. Бесперапынным струменемна фронт паступала новае ўзбраенне і рыштунак, войскі.

Маленькая Фінляндыя фактычна апынулася сам-насам з магутным агрэсарам. Англія і Францыя абмяжоўваліся толькі заклікамі працягваць супраціў i абяцаннямі падарваць на поўначы дэсант. Аднак супраць гэтага была Нарвегія. Яе ўрад не хацеў парушаць нейтралітэт i прапускаць праз сваю тэрыторыю войскі саюзнікаў. На дапамогу Фінляндыі узбраеннем i добраахвотнікамі прыйшла Швецыя. Германія выказала гатоўнасць аказаць дапамогу СССР i нават стала на перешкодi Італіі якая хацела накіраваць у Фінляндыі эшалоны са зброяй. ЗША таксама ўхіліліся ад аказання Фінляндыі прамой ваеннай дапамогі

11 Лютага 1940 пачалося другое наступленне савецкіх войск. Яно завяршыўлася прарывам "Лініі Маннергейма". У наступальных дзеяннях прымалі ўдзел 1,5 тыс. танкаў i 3 тыс. самалётаў. Коштам вялікіх страт (234 тыс. чалавек забіта, паранена, абмаражэнняў і ўзята ў палон) савецкія войскі дамагліся перамогі i галоўна камандуючы фінскай арміяй К. Манэргейма змушаны быў даць згоду на пачатак мірных перамоў.

12 сакавіка па пасродка i падціскам нямецкай дыпламатыі СССР i Фінляндыя падпісалі мірны дамова, па якому ахвяра агрэсіі губляла значную частку сваёй тэрыторыі, дзе да вайны пражывала 450тыс. чалавек, г.зн. 1 / 8 насельніцтва краіны. Цяжкімі былі міжнародныя наступствы вайны і для СССР. Ліга нацый выключыла СССР з сваіх членаў, ўскладніліся ягоадносіны практычна з усімі еўрапейскімі краінамі і ЗША. СССР апынуўся ў міжнароднай ізаляцыі. У лістападзе 1940 нейтральная напярэдадні канфлікту Фінляндыя далучылася да агрэсіўнай "восі" Берлін-Рым-Токіо і прыняла ўдзел увайне супраць СССР «вайна працяг», як яе называюць фіны.

Таксама вайна паказала ўсю слабасць і непадрыхтаванасць савецкай арміі да сучаснай вайне. Гэта пасля дало падставуказаць Гітлеру, што СССР - гэта «Калос на гліняных нагах».

Акупацыя Германіяй Даніі, Нарвегіі, Галандыі, Бельгіі і Люксембурга. Параза Францыі

Падзеі на Поўначы Еўропы заахвоцілі Англію і Францыю да больш рашучых дзеянняў. Імкнучыся больш мацней сціснуць блакаду вакол Германіі (спыніць вываз жалезнай руды са Швецыі праз нарвежская порт Нарвик і блакаваць нямецкі флот у Балтыйскім моры), яныпачалі мінаванне прыбярэжных вод Нарвегіі і 8 красавіка накіравалі туды транспарт з войскамі. Але нямецкія войскі аперадзiлi сваіх супернікаў. 9 красавiка 1940 гітлераўскія войскі без аб'яўлення вайны напалі на дадзеныя і Нарвегія (аперацыя «Везерськи навучання»). Данія капiтулювала адразу пасля нападу, Нарвегія паступіла супраціў агрэсіі. Нарвежская армія разам з англа-французскім экспедыцыйнага корпуса паспрабавалі затрымаць прасоўванне захопнікаў ўглыб краіны. Аднак у командуваннi нарвежскай войскам актывізаваліся прыхільнікі нацыстiв на чале з былым ваенным міністрам Квiслiнгом, а ўчэрвені 1940 у сувязі з пагрозлівай становішчам на Заходнім фронце дэсант саюзнікаў быў эвакуіраваны ў Англію. Уся Нарвегія з яе незамярзальнымi фіёрдамі (бухтамі) была акупаваная гітлераўскімі войскамі.

Баявыя дзеянні ў Нарвегіі мелі для саюзнікаў, нягледзячы на паразу, адзін станоўчы момант: Германскі флот панёс настолькі адчувальных страт, так пасля і не змог аднавіць сваю сілу. Гэта быўадзін з фактараў, які прымусіў Нямеччыну адмовіцца ад дэсанта ў Англію.

Наступ нямецкіх войскаў у Даніі і Нарвегіі останочно пахаваў надзеі урадавых колаў Англіі знайсці паразуменне з Гітлерам. Урад Чэмберлена падаў у адстаўку. Прэм'ер-міністрам краіны стаўУ. Чэрчыль, прыхільнік рашучай барацьбы з нацысцкай Германіяй.

10 мая 1940 Нямецкая армія ўварвалася ў Бельгіі, Галандыі i Люксембург. Англа-французскія войскі прыйшлі ім на дапамогу. У гэты момант галоўныя сілы нямецкіх войскаў нанеслі галоўны ўдар у Ардэны, якія саюзнікі лічылі непрыдатнымі для дзеянняў танкаў.Прарваў на гэтым участку слабую абарону, нямецкі танкавы клін генерала Гудерiана, абыйдучы «Лінію Мажыно» павярнуў на поўнач i 20-га мая выйшаў да Ла-Манша. У раёне Кале - Дзюнкерка, як «сярпом», былі адрэзаныя і прыціснутыя да мора 40 ангельскіх, бельгійскіх i французскіх дывізій (каля400 тыс. чалавек). Яшчэ 15 траўня капітулявала Галандыя, 28 мая склала зброю бельгійскіх армія. Спробы англа-французскага камандавання арганізаваць контрудары поспеху не мелі. Але нечакана Гудэрыян атрымаў асабісты загад Гітлера спыніць свае войскі.

Гэта дазволіла забяспечыць эвакуацыю салдат і афіцэраў саюзнікаў на Брытанскія астравы (аперацыя «Дынама»).Усяго ў Англію было перапраўлена 338 тыс. чалавек, пераважна ангельцаў,40 тыс. французскіх салдат быў пакінуты на разарванне ворагу. На ўзбярэжжа таксама засталося 82 тыс. аўтамашын і іншых транспартных сродкаў, 2,4 тыс.гармат, 90 тыс. гвинтiвок, 8 тыс. кулямётаў, нямала іншага ваеннага падрыхтоўкі.

Так выпадкова, 5 чэрвеня нямецкія войскі пачалі наступ на поўдзень. Спробы генерала дэ Голя арганізаваць лінію абароны на подступах да Парыжу поспеху ня мелі. 10 чэрвеня ўрад Францыі пераязджае ў горад Бардо, а 14 Чэрвеня немцы ўвайшлі ў Парыж. Урад Францыі падаў у адстаўку. Новы кіраўнік урада маршал Пэтэн, герой Першай сусветнай вайны, звярнуўся да нямецкага камандавання з просьбай аб перамір'і. 22 чэрвеня ён быў падпісаны ў Камп'енскае лесе ў дастаўленым з музея штабным вагоне маршала Фоша (У гэтым вагоне 1918 г. Германія падпісала перамір'е, якое азначала паразу Германіі ў першай сусветнай вайне).

Пад уплывам поспеху нямецкіх войскаў вайну саюзнікам абвясціла Італія, якая імкнулася прыняць удзел у размеркаванні Францыі. Напярэдадні перамір'я перайшлі мяжу Францыі італьянскія ўзброеныя сілы. Аднак, сустрэўшы арганізаваны супраціў некалькіх французскіх дывізій, войскі Мусаліні не змаглі рушыць наперад хоць трохі наперад.

У баях за Францыю нямецкія войскі панеслі параўнальна нязначных страт - 27 тыс. забітых, 111 тыс.параненых, 18,4 тыс. прапала без вестак.

Па ўмовах перамір'я Францыя губляла больш за дзве траціны свайго тэрыторыі, пераходную пад кантроль акупацыйных уладаў. Эльзас і Латарынгія ўвайшлі непасрэдна ў склад рэйха. Марiонетковы ўрад Петена кантралявау так званую "свабодную зону", якая не мела выхаду у Атлантыку, а толькі да Міжземнага мора. Месцам яго размяшчэння быў абраны мястэчка Вiшi, ад якога ён атрымаў у спадчыну сваю назву - "рэжым Вiшi". Гітлер свядома не пайшоў на поўную ліквідацыю французскага дзяржавы. Захоўваючы яе, ён забяспечваў сабе кантроль над велізарнай французскай каланіяльнай імперыяй і французскім флотам.

Не ўсе французы пагадзіліся на капітуляцыю. Цэнтрам іх аб'яднання стаў Французская нацыянальны камітэт утвораны генералам дэ Голлем ў Лондане. 7 жніўня 1940 паміж Чэрчылем ідэ Голлем было заключана пагадненне, якое давала права фармаваць у Англіі французскія узброеныя сілы.

Адчайным крокам Ангельшчыны, засталася без саюзнікаў, стала аперацыя па захопу або знішчэнню французскага флоту, каб ён не дастаўся ворагу. Падчас правядзення аперацыі "Катапульта" (3 ліпеня 1940) у партах Аран, Алжыр, Александрыя, Касабланка, Дакар была знiшчана або захоплена значная частка французскага флоту. Хоць гэтая аперацыя і забяспечыла перавагу Англіі на мора, аднак яна на доўгі час сапсавала і ўскладніла адносіны з Францыяй.

Лёс Заходняй Украіны, Заходняй Беларусі, Паўночнай Букавіны і Бесарабіі, дзяржаў Прыбалтыкі

Між тым, як Нямеччына была занята на Захадзе, СССР «парадкавалі» сваю "зону ўплыву", адведзеную яму таемнымі пратаколамі 23 жніўня і 28 Верасень 1939.

Уступленне савецкіх войскаў у ЗаходнююУкраіну і Заходнюю Беларусь была неадназначна ўспрынята насельніцтвам. Частка насельніцтва павіншавала Чырвоную армію як вызваліцеля, іншая ўспрымала яе як акупантаў.

У 1939 г. ў Заходняй Украіне была забаронена дзейнасць украінскіх нацыянальных партый, многіх грамадскіх, культурных, навуковых, гандлёвых і прамысловых таварыстваў i устаноў. Перасталі дзейнічаць, у прыватнасці, "Прасвiта", навуковае таварыства ім. Т. Шаўчэнкі, Іхчасопісы. АУН вымушаная сысці ў падполле.

Страницы: 1, 2